To jedno z tych zdjęć, które zapadły mi w pamięć na zawsze. Potężna siła przekazu emocji wręcz fizycznie emanuje z kadru. Do tego doskonałość kompozycji zbudowanej na planie pierwszym – chłopiec z pistoletem – oraz na jego hipnotycznej relacji do kolegi. Właśnie dlatego Wiliam Klein obok G.Winogranda, to jeden z moich ulubionych fotografów.